شادی

نه !
من تنها نیستم
تو تنها نیستی
ما استثنا نیستیم
منطق هشت ونه
قانون است.
دویدن در پی نان
روزمرگی همه ماست.
یک عمر تلاش
تلاش جانکاه
برای یک سر پناه
قانون زندگی ماست.
ما میلیاردها انسان
در سراسر جهان
نه برای خوشبختی
نه برای کامیابی
که برای زنده ماندن
همواره در ستیزیم
صورتمان را گرچه سرخ
نگه داشته ایم با سیلی
آقایان به ما یاد داده اند
که ژست خوشبخت بودن بگیریم
و بخندیم
و برقصیم
همان دم که حتی در سفره مان
نان نداریم.
و بخندیم
و برقصیم
حتی وقتی کار نداریم
یعنی هویت انسانی مان را
از یاد برده ایم.
بخندیم و برقصیم
و شاد باشیم
که دیوار برلین فرو ریخت
که اربابان در همه جا
پیروز و کامیابند.
بخندیم و برقصیم
که بغداد سقوط کرد
که میلوسویچ راه فرار ندارد.
بخندیم و برقصیم
وشاد باشیم
که فردا
نطنز را می زنند
و شاید امیر آباد را
بمباران کنند.
و بخندیم و برقصیم
و شاد باشیم
که مراسم اسکار
و فرش قرمز
بدون مشکلی برگزار شد.
و بخندیم و برقصیم
و شاد باشیم
که خصوصی سازی
مطابق الگوی آقایان
یعنی از ما بهتران
در حال اجراست.
و بخندیم و برقصیم
و شاد باشیم
که وی او ای
هر شب در فکر ماست
ستار ترانه سیاسی می خواند
و صور اسرافیل
از غم ما شبها نمی خوابد.
و بخندیم و برقصیم
و شاد باشیم
که حتی آقا هم
گوشه چشمی
به آنور آب دارد.
نه !
من تنها نیستم
تو تنها نیستی
اما تنهاییم!
چون خود
اینسان میپنداریم.


شاهین درویش
تهران
27/03/1387