تاریخچۀ اول ماه مه
نویسنده: اَلِگزاندِر تراکتِنبِرگ
ترجمه: منوچهر خاکی
بخش نهم: شعارهای سیاسی روز اول ماه مه
روز اول ماه مه نقطۀ کانونی برای پرولتاریای بین المللی شد.
شعارهای پراهمیت دیگری نیز به درخواست آغازین 8 ساعت روز کاری اضافه شد، که از
کارگران خواسته شد در مدت اعتصاب های روز اول ماه مه خود، بر روی آنها تمرکز کنند.
این شعار ها موارد زیر را در بر می گرفت:
همبستگی بین المللی طبقۀ کارگر؛ حق رأی همگانی؛ بر علیه جنگ
امپریالیستی و ستم استعماری؛ حق نمایش های خیابانی؛ آزاد کردن زندانیان سیاسی؛ حق
سازماندهی سیاسی و اقتصادی طبقۀ کارگر.
آخرین باری که انترناسیونال قدیمی دربارۀ مسئلۀ روز اول ماه
مه صحبت کرد، در کنگرۀ آمستردام سال 1904، بود. پس از بررسی شعارهای مختلفی که در
نمایش های خیابانی به کار گرفته می شد و پس از خاطرنشان کردن این واقعیت که در
برخی از کشورها این نمایش های خیابانی هنوز به جای اول ماه مه، در روز های یکشنبه
برگزار می شود، قطعنامه چنین جمع بندی می شود:
"کنگرۀ انترناسیونال سوسیالیست در آمستردام همۀ
سازمانهای احزاب سوسیال دمکرات و اتحادیه های کارگری همۀ کشورها را به برگزاری
فعالانۀ تظاهرات در روز اول ماه مه برای مقرر کردن قانونی روز کاری هشت ساعته،
برای درخواست های طبقاتی پرولتاریا، و برای صلح فراگیر، فرا می خواند. مؤثرترین
شیوۀ برگزاری تظاهرات در روز اول ماه مه، دست کشیدن از کار، در هر کجا که بدون آسیب
رسیدن به کارگران، میسر باشد، است. در هنگام قتل عام اعتصاب کنندگان در معادن طلای
لِنا در سیبری در آوریل سال 1912، مسئلۀ کنش توده ای پرولتاریای انقلابی در روسیه،
در دستور کار روز قرار گرفت، دز روز اول ماه مه آن سال بود که صدها هزار کارگر
روسی کار را متوقف کردند و به خیابان ها سرازیر شدند تا ارتجاع تزاری، که از زمان
شکست اولین انقلاب روسیه در سال 1905، سلطۀ بلامنازع داشت، را به چالش بکشند. لنین
دربارۀ این روز چنین نوشت:
"اعتصاب عظیم ماه مه کارگران در سراسر روسیه، و نمایش
های خیابانی متصل با آن، اعلامیه های انقلابی، سخنرانی های انقلابی برای توده های
کار، آشکارا نشان می دهد که روسیه یک بار دیگر وارد مرحلۀ وضعیت خیزش انقلابی شده
است."
ادامه دارد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر