تاریخچۀ اول ماه مه
نویسنده: اَلِگزاندِر تراکتِنبِرگ
ترجمه: منوچهر خاکی
بخش دوازدهم: جنگ بر علیه فاشیسم (بخش پایانی)
از سال 1933 تا سال 1939 فاشیسم آلمان به عنوان سرنیزۀ
ارتجاع جهانی عمل می کرد. فاشیسم آلمان، دلگرم به پشتیبانی امپریالیسم
آنگلو-امریکن که هدفش ساختن آلمان نازی برای جنگ نابودی سرزمین سوسیالیسم و نیز
تحریک شده توسط اهداف امپریالیستی خودش، در راستای تحت انقیاد درآوردن تمامی کرۀ
زمین، به شکلی نظام مند برای جنگ دوم جهانی آماده می شد، در حالی که امپریالیست های
ژاپنی به توطئه ای برای اضمحلال خودشان می پیوستند. درست به دلیل ماهیت آن، چنین
جنگی تنها می توانست بر ضد استقلال ملی همۀ کشورهای جهان جهت گیری شود. در این
وضعیت، به شکلی فزاینده آشکار شد که سرنوشت ترقی بشر در دستان طبقۀ کارگر در اتحاد
با توده های دهقان و خلق های تحت ستم استعماری همه نقاط جهان بود. آنها به تنهایی،
از طریق ابتکار عمل، وحدت و مقاومت خود توانستند به همۀ نیروهای دمکراتیک و عناصر
ملت برای توقف فاجعه بار پیشروی ارتجاع در راستای تهاجم فاشیستی و وحدت همۀ
نیروهای دمکراتیک و خلق ها برای سد کردن پیشروی یک قتل عام در گسترۀ جهانی، نفس
تازه ای ببخشند.
جنگ جهانی دوم فرای هرگونه تردید زائد، نشان داد که طبقۀ
کارگر به راستی ستون فقرات ملت بود. اگر فاشیسم توانست به قدرت برسد و جهان را در
یک جنگ ویرانگر غوطه ور سازد، بدین علت بود که طبقۀ کارگر متفرق بود، آن نتواست بر
طبقۀ کارگری متحد و آمادۀ نبرد که در هر گوشه از جهان پیشاهنگ دفاع از دمکراسی و ترقی
بود و از اکثریت دمکراتیک بشریت در راستای در هم کوبیدن هیولای فاشیست، پشتیبانی
می کرد، پیروز شود.
در دوران جنگ، طبقۀ کارگر در هرکجا از طریق ماندن بر سر کار
و تولید سلاح برای انهدام ارتش های فاشیستی، روز اول ماه مه را گرامی می داشت.
هنگامی که در سال 1945، جنگ پایان پذیرفت، مراسم روز اول ماه مه، سرازیر شدن سیل
میلیونی زحمتکشان به ویژه در سرزمین های پیروزمند و آزاد شدۀ اروپا، در به نمایش
گذاشتن عزمشان برای ادامۀ مبارزه در جهت ریشه کن کردن همیشگی همۀ بقایای فاشیسم، به
سمت نائل شدن یکبار برای همیشه، به وحدت طبقۀ کارگر به همراه همۀ عناصر مترقی
جمعیت، به مثابه یگانه تضمین عدم توفیق انحصارات در متوسل شدن به فاشیسم، به منزلۀ
ابزاری برای تداوم حاکمیت سبعانه شان، برای حفظ و گسترش دمکراسی- قدرت حاکمیت
فائقۀ مردم، برای استقرار یک صلح پایدار، و باز نگه داشتن راه به سمت جهان
سوسیالیست فارغ از استثمار و ستم، را نظاره گر بود.
پایان
اولین بار در سال 1977، با اجازۀ شرکت انتشارات بین المللی
نیویورک در هندوستان به زیور طبع آراسته شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر